بی‌شک اگر بخواهیم سخت‌ترین مباحث پزشکی را برای دوران عمومی بنویسیم، یکی از آن‌ها اختلالات سدیم و آب است.
و ترسناک است که بسیار بسیار با آن سر و کار داریم. منظورمان فقط اختلالات نیست – که هایپوناترمی شایع‌ترین اختلال الکترولیتی در بیمارستان است و بیش از ۲۰ درصد بیماران درگیر می‌شوند.
بلکه هر بار که برای بیمار یک مایع تجویز می‌کنیم (همان “سرم‌درمانی” که به غلط جا افتاده است)، در این زمینه مداخله‌ای انجام داده‌ایم.
معمولاً به گونه‌ای می‌شود که عمده افراد بیخیال یاد گرفتن این موضوع می‌شوند و کم کم از آن دل‌زده خواهند شد. موضوعی که یکی از قشنگ‌ترین قسمت‌های پزشکی است.
اولین طعم تلخ این قسمت، در برخورد با فیزیولوژی کلیه چشیده شده است. آن خاطره به همراه ما آمده و در دوران بسیار فشرده پاتوفیزیولوژی، معمولاً حس بد نفهمیدن آب و الکترولیت و اسید و باز، به آن اضافه می‌شود. دورانی که فرصت نیست تا این مباحث به شکل مبسوط تدریس شوند.
آن هم مبحثی مثل سدیم. مبحثی مبسوط – آن‌قدر که با قرض گرفتن جمله معروف اسلر می‌توانیم بگوییم: آن که سدیم را بفهمد، کلیه را فهمیده است.
طبیعی است تدریس فشرده و در این فرصت کم، لذت فهمیدن را می‌گیرد و صرفاً حس ناخوشایند بر جای می‌گذارد.
قرار است این را بشکنیم. به عنوان اولین قدم، کنار همدیگر این فصل را بخوانیم و خط به خط آن را باز کنیم.
آن وقت می‌بینید که چقدر این مباحث که فشرده نوشته شده، در کنار فشردگی، شیرین هستند.
کارگاه آب و سدیم، جمعه ۹ تا ۱۲ صبح، در تاریخ ۲۸ دی ماه ۱۴۰۳ برگزار می‌شود. محل برگزاری اسکای‌روم است و لینک آن برای کسانی که تمرین درس را حل کنند، روز قبل از کارگاه، ایمیل خواهد شد و در همین پست – فقط برای کسانی که تمرین را حل کرده‌اند – نمایش داده خواهد شد.
کارگاه رایگان است و برای کامنت گذاشتن، نیازی نیست حتماً عضو ویژه مدرسه پزشکی باشید.
از دانشجویان علوم پایه تا هر مقطع بالینی می‌توانند شرکت کنند. در این سه ساعت، صفحات کتاب را خط به خط بررسی خواهیم کرد. با توجه به فشردگی مطلب و سخت بودن هایپوناترمی، تمرکز بر این مبحث خواهد بود.
تمرین و مشارکت در بحث
تجربه شما در خواندن این مبحث چطور بوده است؟ در کدام نقطه بوده که گیر کرده‌اید؟ درک کدام قسمتش به نظر شما سخت‌تر بوده؟ روش شما برای یادگیری این مبحث تاکنون چه بوده است؟ کتاب؟ جزوه؟ فیلم‌های کمک‌آموزشی؟ یا روشی دیگر؟
سؤال را با توجه به مقطع فعلی خود لطفاً جواب بدهید. دانشجویان علوم پایه می‌توانند از تجربه‌ی فیزیولوژی کلیه بگویند.
برای امتیاز دهی به این مطلب، لطفا وارد شوید: برای ورود کلیک کنید
همیشه در مورد اهمیت سدیم تو کانال مدرسه پزشکی ازش گفته شده بود و وقتی که استادمون هم یک کلیتی از اختلالات سدیم درس داد فهمیدم باید برای یاد گیری این‌مبحث بیشتر وقت بزارم فعلا فیزیولوژی کلیه رو خوندم، این کلاسم میخوام شرکت کنم واسه یادگیری بهتر
با سلام
بنده اکسترن هستم.در دوران علوم پایه،به دلایلی که بعدا اشاره خواهم کرد،از خواندن این مطالب طفره می رفتم.اما در دوران فیزیوپاتولوژی،کم کم به خواندن آن ها علاقه مند گشتم. در دوران اکسترنی از منابع مختلفی برای آن ها استفاده کردم.به طور کلی،می توانم منابع مورد استفاده خود را در سه دسته 1-کتاب های آموزشی 2-نرم افزار های آموزشی 3-فیلم های آموزشی بگنجانم.در مورد کتاب هایم،می توانم به فیزیولوژی پزشکی گایتون،طب داخلی هریسون،طب گولدمن-سسیل،کتاب مشهور فیزیولوژی بالینی اسید و باز و اختلالات الکترولیتی اثر دکتر برتن رز،وFluid, electrolyte, and acid-base physiology a problem-based approachهستند. در دسته نرم افزار ها،از نرم افزار های مداسکیپ و آپتودیت استفاده کردم و در دسته فیلم های آموزشی،از فیلم های نینجا نردز استفاده کردم که انصافا مطالبی را شرح می دادند که فقط عنوان آن ها در کتاب های داخلی ذکر شده بود.امادلیل اصلی من در طفره رفتن از خواندن این مطالب در دوران علوم پایه،ناشی از تدریس ناکارآمد اساتید در دوران علوم پایه به دلیل ناآشنایی و بعضا عدم ابراز اهمیت نسبت به اهمیت بالینی این مطالب و نحوه کاربرد آن ها در بالین می باشد،به گونه ای که دانشجویان با مطالعه مقدار زیادی از مطالب،باز اهمیت و نحوه کاربرد آن ها در بالین را به درستی متوجه نخواهند شد و بیش از پیش در این مورد سردرگم خواهند ماند.
برای فهمیدن مطلب سدیم و پتاسیم و اسید و باز فیلم کمک اموزشی به من کمک کرد چون تا قبل آن یکبار تکست بوک رو خوانده و نفهمیده بودم وبار اول فیلم کمک اموزشی را دیدم و به سراغ کتاب رفتم و خواندن مطلب اسان تر شد
پاتوفیزیولوژی اطفال را هم نگاه انداختم
انقدر همه آب و الکترولیت ها رو ایگنور می کنن و یه جور باهاش برخورد می کنن که انگار خیلی بدیهیه، و نه تنها پیچیدگی شو کلا فراموش می کنی، که فکر می کنی وقتی برای این همه آدم مسئله ای نبوده، احتمالا خیلی ساده ست. از جزوه های استاد بگیر تا کتاب ها و فیلم ها و … همه خیلی ساده باهاش برخورد می کنن: انقدر سرم می ذاریم، انقدر سدیم بهش اضافه می کنیم، یه ویالم پتاسیم و تمام. به همین راحتی. و نتیجه اش می شه مریضی که با سدیم ۱۳۶ میاد بیمارستان و با سدیم ۱۵۰ مرخص می شه.
سلام و وقت بخیر
من الان در مقطع استاژری هستم و فک کنم اختلالات سدیم یکی از سخت ترین مباحثی بود که تو فیزیوپات خوندمشون و بنظرم تحلیل کردن اینکه در هیپوناترمی و هیپرناترمی چه اتفاقی میوفته و اینکه خودشون زیرمجموعه های مختلفی با مکانیسم های مختلف دارن سخت میومد. وقتی مبحثی رو خوب متوجه نمیشم معمولا از جاهای مختلفی میخونمش تا بالاخره بتونم یکم یادش بگیرم. برای سدیم هم از هاریسون و فیلمای یوتیوب و سرچ تو سایتای مختلف اطلاعات کسب کردم و یه نیم نگاهی به جزوه الکترولیت اطفال انداختم‌تا شاید پاتوفیزیولوژی بیشتری اونجا گفته باشه.با اینکه یادمه اون موقع نسبتا خوب یادش گرفته بودم ولی بازم اون مطلب زیاد برام دلچسب نبود.
ممنون از اینکه این کارگاه با مبحث واقعا مورد نیاز رو برگزار میکنید.
با تشکر
سلام
جالبه که من الان در فرجه امتحان فیزیوپاتولوژی کلیه هستم و مبحث پیچیده است ولی قشنگه و همونقدر هم خطرناکه هم خودش هم درمانش و اولین آسیبی که میرسونه به سیستم عصبیه
علت هاش قابل درکه و نمودار هاش کمک میکنه اما مشکل اصلی من در یادگیری اون “هیپرها و هیپو ها” هست اینکه هر علتی یکسری از اینها رو داره که با دیگری فرق میکنه و ندونستن مکانیسم ها اذیتم میکنه و صرفا اینجا ها رو حفظ میکنم که شاید با تکرار یادم بمونه
جزوه کلاسمون خوبه و من از روی گایدلاین و جزوه میخونم