تزریق بیش از حد انسولین و درمان آن

انسولین از جمله داروهایی است که به علت در دسترس بودن و استفاده خانگی آن، احتمال مصرف بیش از حد (over dose) آن وجود دارد.

خطر دوز بالای آن هم بسیار جدی است و شوک هایپوگلایسمیک و مرگ را به دنبال دارد.

از این رو در این درس مختصراً در مورد انسولین توضیح بدهیم و سپس به مصرف بیش‌ از حد انسولین و نحوه برخورد با آن بپردازیم.

انواع روش‌های مصرف انسولین

تزریق انسولین به صورت روش‌های زیرجلدی، داخل عضلانی و وریدی می‌تواند انجام بگیرد هر چند که روش معمول استفاده از آن زیرجلدی است.

نکته حائز اهمیت این است که در این روش تزریق، اگر بیمار بیشتر از دوز معمول تزریق کند به علت رسوب (deposition) دارو آرام‌تر به خون وارد می‌شود، پس دیگر نیمه عمر انسولین در محدوده معمول خود نخواهد بود.

برای مثال اگر بیمار به میزان زیادی انسولین رگولار تزریق کند، نمیتوان گفت پس از پایان نیمه‌عمر دارو (۴ تا ۶ ساعت) خطر برطرف شده است.

به همین دلیل اولین اقدام در مواجهه با بیمار با مصرف بیش از حد انسولین در بیمار این است که در صورت امکان به کمک یک سرنگ یک‌سی‌سی (یا همان سرنگ انسولین) تا حد ممکن انسولین را از محل تزریق آسپیره کرد.

می‌توانیم آن محل را لمس بکنیم و اگر یک حالت ندولار حس کردیم، از همان‌جا آسپیره کنیم.

برای مثال اگر بیمار انسولین را به دور ناف خود تزریق کرده است، سرنگ را در این محل وارد کرده و مقدار انسولینی را که هنوز جذب نشده با سرنگ خارج کنیم.

فراموش نکنیم که مهم‌تر از این کار، رساندن قند به بیمار است.

برای امتیاز دهی به این مطلب، لطفا وارد شوید: برای ورود کلیک کنید