فرض کنید که یک آقای جوان ۳۴ ساله را به بیمارستان آورده‌اند. سابقه‌ی بیماری خاصی ندارد. فقط قبلاً در یازده سالگی، آپاندکتومی شده است.
اکنون چند روز است که تب دارد. صبح امروز به همسرش گفت که ادرارش تغییر رنگ ادرار داده و در نهایت اکنون خانواده‌اش به خاطر کاهش هشیاری و گیج شدن، او را به اورژانس آورده‌اند.
از آن‌جایی که در هنگام کاهش هشیاری، بررسی علائم تحریک مننژ دقت کافی ندارد، بلافاصله کشت خون ارسال و آنتی‌بیوتیک – ونکومایسین و سفتریاکسون – با شک به مننژیت شروع شد.
سی‌تی اسکن انجام شد که دو ناحیه‌ی مشکوک با تغییر دانسیته نیز به چشم می‌خورد. نمی‌شد قطعی گفت. نیاز به MRI بود. اما در هر صورت، به خاطر این‌که نکند یک توده مثل آبسه باشد، LP انجام نشد.
در جواب آزمایش اولیه، کراتینین نیز کمی بالا بود و حدود ۱/۸ میلی‌گرم در دسی‌لیتر بود.
چه کارش بکنیم؟
از این دست بیماران کم نیستند. می‌توانیم اسمشان را بیمار با new multi-organ involvement بگذاریم (منظور از چند ارگان، بیشتر از یک عضو است).
اگر در فهرست کتاب‌های طب داخلی و کودکان و طب اورژانس نگاه بکنیم، حداقل در حد جستجوی ما، فصلی پیدا نمی‌کنیم که رویکرد تشخیصی به این بیماران را فرا بگیریم.
برای رویکرد به این بیماران نیز، مجدداً به سراغ یکی از رویکردهای مطرح‌شده توسط دکتر علی بیداری که در درس «رویکرد بالینی به شکایت جدید در بیماری مزمن» از ایشان نام بردیم، خواهیم رفت.
ادامه‌ی این نوشته و تمرین آن، فقط برای آن‌هایی نمایش داده خواهد شد که تمرین درس قبلی یعنی «رویکرد بالینی به شکایت جدید در بیماری مزمن» را حل کرده باشند. پس ابتدا تمرین آن درس را انجام بدهید و بعد از تأیید تمرینتان ادامه‌ی این نوشته را مطالعه کنید.
برای امتیاز دهی به این مطلب، لطفا وارد شوید: برای ورود کلیک کنید
بیمار آقای 40 ساله که با تنگی نفس و درد قفسه سینه مراجعه می کند که همزمان با آن درد مفاصل و ضعف ماهیچه نیز دارد . در معاینه بیمار ادم دو طرفه دارد و کاهش دوطرفه صدای ریه دارد . در آزمایشات بیمار افزایش کراتینین نیز دیده می شود .
در این حال به نظر می رسد با درگیری حداقل دو ارگان که ریه و کلیه است و حتی قلب به همراه علائم سیستمیک مواجه هستیم .
الف ) Pump : از جمله تشخیص هایی که از نظر قلبی مطرح می شود MI و HF است . همچنین میوکاردیت هم مطرح می شود . بنابراین بیماری های قلبی با توجه به درد قفسه سینه و علائم ادم و کاهش صدای ریه که می تواند نشانه افیوژن باشد ، از جمله تشخیص های مطرح شده می باشد . افزایش کراتینین هم به دنبال کاهش حجم داخل عروقی قابل توجیه است که شاید یک prerenal Azotemia را نشان می دهد .
ب) Pipe : از جمله بیماری های که علائم بیمار بسیار به آن نزدیک است ، وسکولیت ها مخصوصا GPA ( وگنر ) می باشد . گرفتن شرح حال سینوزیت و علائم سیستم تنفسی فوقانی در کنار بررسی علائم چشمی و پوستی و سایر آزمایشات می تواند در این تشخیص کمک کند .در GPA تا 90 درصد بیماران علائم تنفسی دارند ( از جمله درد قفسه سینه و تنگی نفس ) .همچنین درگیری کلیه در حدود 77 درصد بیماران وجود دارد که شایع ترین علت مستقیم و غیر مستقیم مرگ نیز می باشد .
ج ) Plasma : از جمله مواردی که مطرح می شود در این قسمت دارو ها هستند. دارو هایی مانند NSAID با اختلال در فیزیولوژی نرمال کلیه می توانند هم سبب آسیب کلیه و به طور ثانویه باعث آسیب به سایر ارگان ها شوند . می توان به وجود سایتوکاین های التهابی در خون در اثر وجود یک عفونت نیز فکر کرد ( سپسیس ) . به Opium ها نیز می توان فکر کرد چرا که از عوارض شایع آن ها سرکوب تنفسی ( در نتیجه کاهش اکسیژن خون و آسیب به ارگان ها ) است .