در درس آنتی بادی ضد هسته (anti-nuclear antibody یا ANA) را تعریف کردیم روش‌های اندازهگیری آن را به طور مفصل توضیح دادیم. تفاوت FANA با ANA را نیز در درس قبلی بررسی کردیم.
در این نوشته قصد داریم در مورد تفسیر آن بگوییم. چه زمانی و با چه تیتری تست ANA را مثبت در نظر می‌گیریم؟ و اینکه تست مثبت چه تشخیص‌های افتراقی دیگری دارد.
آنچه در ادامه می‌خوانید
آستانه مثبت بودن ANA
جدول زیر برگرفته از کتاب Firestein & Kelley’s Textbook of Rheumatology است که می‌خواهیم جزء به جزء آن را بررسی کنیم. یافته‌هایی که در جدول آمده حاصل مطالعات متعدد است که تنها نتایج آن‌را می‌بینید:
ابتدا توجه شما را به قسمت انتهای جدول جلب می‌کنیم:
دیده‌اند اگر تست ANA را با رقت ۱:۴۰ انجام دهند، ۲۰ تا ۳۰ درصد افراد به ظاهر سالم (در بازه‌ی سنی ۲۰ تا ۶۰ سال)، مثبت هستند.
این میزان برای رقت ۱:۸۰، بین ۱۰ تا ۱۲ درصد است، رقت ۱:۱۶۰ حدود ۵ درصد و رقت ۱:۳۲۰ حدود ۳ درصد!
اعداد بسیار قابل توجه‌اند. از این نظر که در بسیاری از ما، تست ANA در رقت‌های پایین مثبت است و این آنتی‌بادی‌ها وجود دارد، بدون اینکه بیماری یا علائم مربوط به بیماری‌های خودایمنی داشته باشیم.
حال این سؤال پیش می‌آید که با توجه به این اعداد و رقت‌ها، چه رقتی از ANA را به عنوان تست مثبت تعریف کنیم؟
شما به این محتوا دسترسی ندارید
برای مطالعه ادامه این مطلب نیازمند اشتراک ویژه مدرسه پزشکی هستید. خرید اشتراک از طریق صفحه شخصی امکان‌پذیر است.
ترتیبی که مدرسه پزشکی برای مطالعه‌ی مجموعه درس «روماتولوژی و آزمایشگاه» پیشنهاد می‌دهد، به صورت زیر است:
برای امتیاز دهی به این مطلب، لطفا وارد شوید: برای ورود کلیک کنید
