برای خاتمه دادن به آریتمی قلبی، کاردیوورژن (Cardioversion) و دفیبریلاسیون (Defibrillation)، دو کاری است که انجام می‌دهیم. اما تفاوت کاردیوورژین و دفیبریلاسیون در چیست؟
کاردیوورژن از ترکیب دو لغت کاردیو (قلب) و ورژن (به معنای تبدیل کردن و تبدیل شدن) ساخته شده است. منظور از کاردیوورژن، تبدیل کردن آریتمی فعلی قلب به یک ریتم طبیعی است.
کاردیوورژن می‌تواند به کمک دارو (pharmacologic cardioversion) یا جریان الکتریکی (electrical cardioversion) باشد.
از همین توضیح که کاردیوورژن می‌تواند با دارو نیز باشد، یک نکته مشخص است. کاردیوورژن از لحاظ فوریت، به‌گونه‌ای است که می‌توانیم حتی صبر بکنیم تا یک دارو اثر بکند و نیازی نیست حتماً به سرعت برق (شوک) باشد.
به عبارت دیگر، کاردیوورژن برای ریتم‌هایی به کار می‌رود که بیمار از نظر همودینامیک در وضعیت قابل قبول و پایداری قرار دارد (و معمولاً QRSهای یک‌شکل دارد). منظور از پایداری این نیست که علائم حیاتی نرمال است؛ بلکه منظور این است که فرد در شرایط ایست قلبی و CPR نیست.
مثلاً برای تبدیل ریتم کسی که فیبریلاسیون دهلیزی (atrial fibrillation – AF) دارد، می‌توان پس از ایجاد شرایط مناسب، حتی به شکل سرپایی برای فرد کاردیوورژن الکتریکی انجام داد.
در دفیبریلاسیون (defibrillation) نیز می‌خواهیم ریتم فعلی قلب را عوض کنیم. در این حالت معمولاً فرد از نظر همودینامیک ناپایدار است. به عبارت دیگر، دفیبریلاسیون معمولاً در هنگام ایست قلبی به علت فیبریلاسیون بطنی (ventricular fibrillation) استفاده می‌شود. به همین خاطر نامش دفیبریلاسیون است – یعنی فیبریلاسیون را حذف کنیم.
الان ممکن است خاطرات خود را از احیا کردن مرور بکنید. حتماً با خود می‌گویید که ما که هیچ وقت چنین گزینه‌ای را انتخاب نکرده‌ایم. این‌که کاردیوورژن باشد یا دفیبریلاسیون.
حق با شماست. گزینه‌ای به این اسم را انتخاب نمی‌کنیم. یک کار دیگر می‌کنیم.
در کاردیوورژن، ما شوک سینک می‌دهیم. منظور از شوک سینک چیست؟ یعنی روی دستگاه دکمه سینک را می‌زنیم تا که QRSها را شناسایی بکند و در لحظه‌ای که قلب بیمار در قله‌ی R قرار دارد، شوک بدهد.
دلیل شوک سینک این است که انرژی در زمانی که قلب مستعد است، داده نشود. اگر این انرژی مثلا پس از QRS و تا انتهای T داده شود، تعدادی از سلول‌ها از دوره تحریک‌ناپذیری خارج شده‌اند و می‌توانند مجدداً تحریک شوند. در نتیجه با شوک دادن در این هنگام ممکن است یک آریتمی خطرناک در قلب ایجاد بشود که فیبریلاسیون بطنی است.
شوک سینک به وسیله تخلیه انرژی در زمان ایجاد QRS خود فرد، از ایجاد فیبریلاسیون بطنی جلوگیری می‌کند.
در دستگاه Zoll و سایر دستگاه‌هایی که جهت شوک دادن و مانیتور قلبی در هنگام ایست قلبی و انجام احیا (CPR) در اختیار داریم، دکمه سینک قرار دارد که می‌توانیم برای دادن شوک کاردیوورژن آن را انتخاب بکنیم.
اما اگر ریتم زمینه‌ای همین فرد، فیبریلاسیون بطنی باشد، دیگر QRS ای وجود ندارد که بخواهد خود را با آن سینک بکند. در نتیجه شوک غیرسینک (asynchronized) داده می‌شود.
پس، کاردیوورژن برای دادن شوک سینک و دفیبریلاسیون، شوک غیرسینک است.
برای امتیاز دهی به این مطلب، لطفا وارد شوید: برای ورود کلیک کنید
