بیشترین اتم بدن ما را هیدروژن تشکیل می‌دهد. اما آن را نباید با یون هیدروژن اشتباه بگیریم که غلظتش در مایع خارج سلولی، فقط و فقط ۴۰ نانومول/لیتر است.
برای درک کوچکی‌اش، آن را با غلظت یون پتاسیم مقایسه بکنیم که ۴ میلی‌مول/لیتر است.
یک میلیون برابر تفاوت دارند.
اما همین غلظت اندک آن‌قدر اهمیت دارد که برای حفظ یون هیدروژن در یک محدوده‌ی کوچک ۳۵ تا ۴۵ نانومول/لیتر، تعداد قابل توجهی مکانیسم دفاعی وجود دارد.
کارگاه اسید و باز در این مورد است.
قرار است قسمتی از فصل اسید و باز کتاب اصول طب داخلی هریسون را با همدیگر خوانده و جلو برویم.
هم تمرین تکست‌خوانی می‌شود و هم این مبحث سنگین و دشوار را مرور می‌کنیم.
کارگاه در خرداد ماه برگزار می‌شود و شرکت در آن رایگان است.
برای شرکت کردن کافی است صرفاً تمرین این درس را حل کرده و در هفته‌های آتی به این درس سر بزنید که لینک را مشاهده بکنید.
دقت کنید لینک صرفاً برای کسی قابل مشاهده است که تمرین را حل کرده باشد. برای حل تمرین نیز، نیازی به عضو ویژه بودن نیست.
تمرین ورود به کارگاه
سخت‌ترین قسمت مبحث اسید و باز برای شما کجاست؟ چه کاری برای این‌که آن قسمت را متوجه بشوید، انجام داده‌اید؟ نتیجه چطور بود؟
برای امتیاز دهی به این مطلب، لطفا وارد شوید: برای ورود کلیک کنید
سلام و وقت بخیر
به شخصه مطالعه ی بخصوصی در این زمینه نداشتم اما برام سوالاتی بوجود آمده؛ چرا یون ها این ویژگی هارو اختصاصا دارند؟چرا سدیم آب زیادی رو با خودش همراه میکنه؟چرا این قضیه برای منیزیم کمتره؟چرا قلب تصمیم گرفت برای استراحت از پتاسیم استفاده کنه و برای انقباض از کلسیم و سدیم؟چرا فعال سازی خیلی از مسیر های متابولیکی با کلسیم آغاز میشه؟چرا توزیع یون ها در بدن اینجوریه چرا انقدر بدن به یون هیدروژن حساسه؟چرا تجویز برخی دیورتیک ها علی رغم دفع یون با بالابردن غلظتشون برای مریضی که مثلا هایپو ناترمی داره مفیده؟چطور هر بخش نفرون برای مولکول های خاصی اختصاصی شده و فایده اش چه بوده؟
برای رفع ابهام از اطلاعات پراکنده ی هوش مصنوعی استفاده کردم اما واضحه که از جریان کلی این مبحث چیز خاصی عایدم نشده