کتاب را که ورق می‌زنی، به لحظه‌های عجیبی می‌رسی.

مثلاً گندالف را – وقتی که هنوز خاکستری بود – با ویلچر و جک را با هلیکوپتر به بیمارستان آورده‌اند.

کتابی کوچک با ۵۲ شخصیت و ۵۲ سناریو.

همگی سناریوهای شایع و مهم در بالین. البته متنوع به شکلی که تقریباً از همهٔ تخصص‌ها، حداقل یک سناریو وجود دارد.

کتابی که به قول دو نویسندهٔ جوانش که هنگام نوشتن آن یکی رزیدنت ارتوپدی بوده (تامس ریچاردز) و دیگری پزشک عمومی (ادوارد شوارتز)، قرار است یکنواختی تکست‌بوک را نداشته باشد و خواندنش هم آموزنده و لذت‌بخش باشد.

یکی از سناریوهای آن را با هم مرور بکنیم. یازدهمین کیس. سناریویی از دل یک سفر دریایی از انگلستان به ایالات متحده:

یک کشتی با کوه یخ برخورد کرده و انتظار تعداد زیادی مصدوم را دارید.

بسیاری از بیماران مدتی در آب بسیار سرد اقیانوس اطلس شمالی غوطه‌ور بوده‌اند. مردی ۲۵ ساله با بالگرد منتقل می‌شود و نخستین بیمارِ ورودی است.

بیمار همراهِ دوستش، «رز»، به اتاق احیا منتقل می‌شود. تیم بالگرد از قبل احیای قلبی‌ریوی را آغاز کرده.

دمای رکتال ۲۴ درجهٔ سانتی‌گراد است، سیانوز مرکزی دارد و شواهدی از تروما دیده نمی‌شود.

کتاب بعد از مطرح کردن این سناریو، سه سؤال می‌پرسد:

۱) گرم کردن جک باید چطور باشد؟

۲) نوار قلب جک چه چیزی نشان می‌دهد؟

۳) چه زمانی احیا باید متوقف شود؟

سبک توضیح دادنش روان است و هر سؤال را نیز کوتاه جواب می‌دهد. البته که جواب کوتاه لزوماً خوب نیست؛ اما برای ساختار این کتاب، بجا هست. با این سبک خواندنش سریع خواهد بود و می‌توان کل کتاب را در کمتر از چند ساعت خواند.

مثلاً در پاسخ به سؤال آخر می‌گوید:

پایین‌ترین دمای ثبت‌شده‌ای که بیمار از آن جان سالم به در برده ۱۳٫۷ درجهٔ سانتی‌گراد است؛ بنابراین هرچند ممکن است علائم فعالیت قلبی و تنفسی ظاهراً وجود نداشته باشد، باید بلافاصله احیای قلبی‌ریوی (CPR) را آغاز کرد و تا انجام ارزیابی‌های بیشتر ادامه داد.

«نمرده‌ای؛ تا وقتی که گرم و مرده باشی».

همهٔ تصمیم‌ها برای توقف احیا باید به‌صورت تیمی و با گفت‌وگو با اعضای خانواده اتخاذ شوند.

در انتهای هر کیس، پس از پاسخ به سؤال‌ها، نتیجه نهایی را نیز در این سبک می‌نویسد:

سبک کتاب «بیماران یک پزشکی هالیوود»، به‌گونه‌ای است که می‌تواند برای دانشجویان استاجر مفید باشد و کمک کند برخی از نکات را با آن مرور کنند.

سبک ساده و روان آن نیز، می‌تواند تمرینی برای خواندن به انگلیسی باشد.

تجربهٔ شما

۱) اگر زمانی آن را نگاه کردید و ورق زدید، برای دوستان‌تان بنویسید که کدام بیمار را دوست داشتید و از آن نکات خوبی یاد گرفتید که دوستان‌تان نیز همان کیس را بخوانند.

۲) آیا کتاب دیگری در این سبک می‌شناسید که از شکل کلی تکست‌بوک‌ها دور بوده، اما دقیق و آموزنده باشد؟

دیدگاه‌ خود را بنویسید

برای نوشتن دیدگاه باید وارد شوید.