بازنمایی مسئله: افتراق‌دهندهٔ خبره از ضعیف

اکنون پس از شناختن مفهوم انتزاع، دوباره به شکل مدل تصمیم‌گیری در پزشکی نگاه کنیم. تمامی توضیح انتزاع به این خاطر بود که بگوییم در آن خانهٔ نخست (patient presentation)، اگر یک حالت انتزاعی بهتری بگذاریم و فرایند را با آن شروع کنیم، احتمال موفقیت ما بالاتر خواهد رفت و در ادامه این موضوع مهم را بسط خواهیم داد.

هنر ما تبدیل کردن شرح حال، معاینه و روایت بالینی به یک جمع‌بندی انتزاعی مناسب است که به آن problem representation یا طرح مجدد (بازنمایی) مسئله می‌گویند. چرا؟ چون‌که شواهد عملی کافی داریم که بگوییم نحوهٔ طرح کردن یک مسئله بر حل آن اثرگذار است.

اما قبل از مطرح کردن «مجدد» یا «باز»نمایی یک مسئله، در ابتدا اصلاً باید بدانیم که مسئله‌ای وجود دارد و مسئله را پیدا کنیم.

به شکل کلی، با دو نوع مسئله سر و کار داریم: مسئله با تعریف دقیق و مشخص (well-defined problem) و مسئله با تعریف نامشخص و مبهم (ill-defined problem).

یک مسئلهٔ ساده ریاضی مثل ۲+۲ از نوع مسئله‌ای مشخص است. این که بعد از رفتن به شهری دیگر برای شروع تحصیل دستیاری کدام خانه را اجاره بکنم، مسئله‌ای مبهم است. مسائل مبهم معمولاً بیش از یک راه حل “درست” دارند و برای حل کردنشان به مجموعه‌ای از مهارت‌ها نیاز داریم. فکر نمی‌کنیم نیاز باشد که تأکید کنیم بیشتر مسائل در پزشکی، از جنس دومی هستند، نه؟

مسائل در دنیای پزشکی یا از طریق شرح حال و گفته‌های بیمار و همکاران مطرح می‌شوند یا این‌که خودمان آن را کشف می‌کنیم (مثلاً در معاینه متوجه یک صدای اضافی در قلب می‌شویم). البته که ممکن است راه حل مسئله آن‌قدر برای ما واضح باشد که همان‌جا سیستم یک قدرت خودش را نشان بدهد و اصلاً آگاهانه وارد فرایند حل مسئله نشویم.

اما اگر این‌طور نبود، برای ورود به این فرایند نباید عجله کنیم و قبل از آن باید بازنمایی مسئله را انجام دهیم.

تمرین درس

برای امتیاز دهی به این مطلب، لطفا وارد شوید: برای ورود کلیک کنید