Core Competencies

هدف پزشکی می‌تواند موضوعی چند صد صفحه‌ای برای نوشتن باشد، اما عصاره‌اش را می‌توان در این جمله دید: «گاهی بهبودی کامل، اغلب تسکین دادن و همیشه آسودگی ایجاد کردن».  To cure sometimes, relieve often, comfort always. و در طول تاریخ علم، خوشبختانه سهم علاج و بهبودی کامل، در حال بیشتر شدن است. اما فراموش نکنیم

دکتر با صدایی تسکین‌دهنده صحبتش را شروع کرد: «اوه (Ove) یه مشکل قلبی داره …» و بعد مجموعه‌ای از اصطلاحات را ردیف می‌کند که هیچ انسانی از آن سر در نمی‌آورد مگر دست‌کم ده سالی پزشکی خوانده یا اعتیاد شدیدی به تماشای برخی از سریال‌های خاص تلویزیون داشته باشد. پروانه طوری دکتر را نگاه می‌کند

از جملاتی که هنگام تشخیص گذاشتن یا انتخاب دارو، بارها به دانشجوهای پزشکی گفته می‌شود، این است که «سیستمی فکر کنید». آن‌قدر این کلمه‌ی سیستم را شنیده‌ایم که شاید دانشجویی شرم داشته باشد که بپرسد سیستم چیست؟ سیستمی فکر کردن یعنی چه؟ تفکر سیستمی در پزشکی چگونه است؟ از طرفی، وقتی در لیست توانمندی‌های مرکزی

مریض دیدن با یک کتاب قطور به زیر بغل، تصویر ناآشنایی برای پزشکان قدیمی‌تر نیست. آن‌ها برای دورانِ دانشجویان و دستیارانِ کتاب به دست بودند. کتاب‌هایی که رد دستان خیس بر جلد و کاغذهای آن مشهود بود. دورانی که دستان و زور هر کسی توانایی حمل یک کتاب قطور به همه جا را داشت و

پزشکی – چه در دوره‌ی عمومی، چه تخصص و چه بعد از فارغ‌التحصیلی – به عنوان یکی از پر‌ استرس‌ترین رشته‌ها شهرت دارد. از روز نخست دانشکده پزشکی، با حجم گسترده‌ و تمام نشدنی از مطالبی که باید یاد بگیریم، مواجه می‌شویم؛ با امتحاناتی سخت و طاقت‌فرسا و در یک محیط رقابتی، آزموده می‌شویم؛ در

شما دانشجو هستید. خودتان باید دنبال یادگیری باشید. برای یک پزشک، یادگیری مادام‌العمر ضروری است. پزشک در تمام عمر خود باید در حال یادگیری باشد. این چند جمله یا مشابه‌های آن‌ها، بی‌شک به گوش دانشجویان آشناست. اما یادگیری (learning) دقیقاً چیست که از آن‌ها چنین انتظاری را داریم؟ طبق فرهنگ لغت انجمن روان‌شناسی آمریکا (APA)،