Clinical Reasoning

درد، شایع‌ترین دلیلی است که یک نفر را به پیش پزشک می‌کشاند و در کنار تروما – که البته آن هم تقریباً همیشه درد می‌دهد – شایع‌ترین علت مراجعه به اورژانس نیز هست. و مثل همیشه، شایع‌ترین‌های پزشکی، سخت‌ترین قسمت‌های آن‌ها نیز هستند. رسیدن از یک شکایت یعنی درد به تشخیص صحیح، مسیری دشوار است.

فرض کنید که یک آقای جوان ۳۴ ساله را به بیمارستان آورده‌اند. سابقه‌ی بیماری خاصی ندارد. فقط قبلاً در یازده سالگی، آپاندکتومی شده است. اکنون چند روز است که تب دارد. صبح امروز به همسرش گفت که ادرارش تغییر رنگ ادرار داده و در نهایت اکنون خانواده‌اش به خاطر کاهش هشیاری و گیج شدن، او

امید به زندگی انسان‌ها افزایش یافته است و متعاقباً، شیوع بیماری‌های مزمن. در نتیجه افرادی که به ما مراجعه می‌کنند، مخصوصاً اگر مسن باشند، معمولاً یک یا بیشتر بیماری مزمن دارند و اکنون به خاطر شکایت یا علامت جدیدی، مراجعه کرده‌اند. در این‌جا، رویکرد تشخیصی و درمانی ما متفاوت خواهد شد. برخی از بیماری‌های مزمن،

در پزشکی و خصوصاً در تشخیص بیماری‌های روماتولوژی، بسیار در مورد معیارها (کرایتریا) می‌خوانیم و از آن‌ها استفاده می‌کنیم. بارها نیز در راندهای بالینی می‌شنویم که کرایتریای فلان بیماری چیست؟ هر گاه پرسش‌ها به سر برسند، همیشه این سؤال را می‌توان پرسید. سؤال محبوبی بین اتندهاست. در ادامه به مفهوم کرایتریا خواهیم پرداخت. کرایتریا (criteria)،

رشته‌ی روماتولوژی، سراسر چالش تشخیصی است و به جرأت می‌توان آن را از این حیث، جزء پرابهام‌ترین‌ها دانست. تشخیص بیماری‌های روماتولوژی مسیری مستقیم نیست. خواندن و تسلط بر تکست‌بوک لازم است ولی کافی نیست و به تنهایی نمی‌تواند راهگشای تشخیص باشد. به چیزی فرای تکست‌بوک نیاز است؛ چیزی از جنس تجربه و استدلال بالینی. هر