در آنمی (کم خونی) نیز همانند هر اختلال دیگر، تعدادی شکایت (symptom) و علامت یا نشانه (sign) به وجود می‌آید. ایده‌آل این است که این موارد برجسته باشند. اما می‌بینیم که افرادی با هموگلوبین پایین – حتی تا حدود ۹۰ درصد کاهش یافته – مراجعه می‌کنند و ممکن است شکایت خاصی به جز خستگی و بی‌حالی نداشته باشند.
بسیاری از افراد آنمیک، نه تنها هیچ شکایت خاصی ندارند، بلکه در معاینه نیز یافته‌ای به نفع کم خونی و یا علت آن ندارند و آنمی آن‌ها به صورت اتفاقی در یک آزمایش شمارش گلبول‌های خونی (CBC) کشف می‌شود.
چرا این‌طور است؟
این‌که بیمار با چه شکایتی مراجعه کند و چه علائمی داشته باشد، به پنج عامل بستگی دارد:
- شدت آنمی چقدر است؟ آنمی در محدوده‌ای بین mild تا severe قرار می‌گیرد.
- آیا آنمی به صورت حاد و ناگهانی (acute and abrupt) شروع شده است؟ یا به صورت مزمن و آرام آرام (chronic and gradual)؟
- آنمی با چه مکانیسمی ایجاد شده است؟
- علت آنمی چیست؟ بسته به اتیولوژی، شکایت‌ها متفاوت می‌شود.
- وجود بیماری‌های همراه (comorbid illness)
در ادامه این عوامل را بررسی می‌کنیم و در نهایت به شرح حال و معاینه فیزیکی در آنمی می‌پردازیم.
شما به این محتوا دسترسی ندارید
برای مطالعه ادامه این مطلب نیازمند اشتراک ویژه مدرسه پزشکی هستید. خرید اشتراک از طریق صفحه شخصی امکان‌پذیر است.
ترتیبی که مدرسه پزشکی برای مطالعه درس‌های این مجموعه پیشنهاد می‌دهد به صورت زیر است:
برای امتیاز دهی به این مطلب، لطفا وارد شوید: برای ورود کلیک کنید
