آنها که در تاریخ علم چند نام دارند، قابل توجه هستند. معمولاً اهمیتشان را میرساند. در این نوشته، در مورد یکی از آنها صحبت خواهیم کرد: هورمون ضد ادراری (هورمون آنتی دیورتیک) (anti-diuretic hormone or ADH) یا آرژنین وازوپرسین (arginine vasopressin or AVP) یا وازوپرسین انسانی یا آرژیپرسین (argipressin). تقریباً بیماری نیست که در خطر
چندین بار به بهانههای مختلف در مدرسه پزشکی، به هومر اسمیت (Homer Smith) و کارهای بزرگی که کرده، اشاره کردهایم. این نوشته نیز، در مورد نتایج حاصل از یکی از کارهای اوست که بدون اغراق، برای هر کسی که دارو تجویز میکند، دانستن کلیاتش ضروری است. در این نوشته به اهمیت عملکرد کلیه در تجویز
یکی از نامهایی که این روزها زیاد میشنویم، داروهایی با پسوند گلیفلوزین هستند، مثل امپاگلیفلوزین و داپاگلیفلوزین. این داروها انتقالدهندهی سدیم-گلوکز شمارهی ۲ (sodium-glucose co-transporter 2 or SGLT2) را در کلیه مهار میکنند. به همین دلیل به آنها SGLT2 inhibitors یا اختصاراً SGLT2i میگویند. داروهایی که نه تنها جایگاه متفورمین در درمان دیابت را به
در بحث اقتصاد آب، چندین مهرهی کلیدی وجود دارد. مثل پوست، حس تشنگی، اوره و جریان مخالف تشدید شونده (countercurrent multiplication). پوست بسیار مهم است؛ اهمیتش را در هنگام سوختگی به خوبی درک میکنیم که میزان زیادی آب از دست میرود. حس تشنگی و مکانیسمهای پیچیدهی ارضای تشنگی و تشنه شدن اهمیت دارند. و کلیه
در سال ۱۹۱۹ دو آناتومیست به نامهای Weed و McKibben در حین کار بر روی دینامیک جریان مایع مغزی-نخاعی در گربهها، به صورت اتفاقی متوجه شدند تزریق وریدی سالین هایپرتونیک ۳۰٪، باعث کاهش حجم قابل توجهی در مغز گربهها میشود. ولی اگر به جای سالین هایپرتونیک به همان میزان آب خالص تزریق کنند، ادم مغزی
در سفرمان متوجه شدیم که پس از آمدن به خشکی و عدم دسترسی همیشگی به آب، اهمیت اقتصاد آب پررنگتر از همیشه شد – مخصوصاً هنگام دفع مواد زائد توسط کلیه که یکی از بزنگاهها در مورد این منبع مهم است. در روند تکامل، کلیه این قدرت را پیدا کرد که دفع آب و نمک
به آخر سفرمان نزدیک شدهایم. البته در این ایستگاه توقف خواهیم داشت و چند موضوع را بیشتر بررسی میکنیم. در قسمتی از نفرون هستیم که دغدغهاش اقتصاد آب است و دخیل در تولید یک ادرار غلیظ. به عبارتی ادامهی مبحث سرنوشت سدیم و آب را پیش میگیریم. قسمتهای نفرون آنچنان درهمتنیده و مرتبط هستند که
سفرمان هنوز ادامه دارد. قسمتهای زیادی را بررسی کردهایم. اما هنوز یک قسمت مهم مانده است: لوله یا مجرا جمع کننده (collecting tubule). لوله جمع کننده ترکیب نهایی ادرار را تعیین میکند. این بخش مسئول بازجذب ۵٪ سدیم فیلتر شده است و همچنین برای تنظیم آب و نمک به وسیلهی هورمونها، نقش مهمی را ایفا
یک لحظه به این فکر کنید که چند بیمار با سندرم جیتلمن یا سندرم بارتر دیدهاید؟ سندرم گوردون چطور؟ تعداد قابل توجهی از ما شاید پاسخمان هیچ باشد. قابل درک هم هست. پس چرا باید چنین بیماریهایی را یاد بگیریم؟ منطقیتر نیست که زمان و توجه و انرژیمان را برای بیماریهای شایعتر خرج کنیم؟ ما
در سفر پر پیچ و خممان، این بار به سراغ توبول دیستال رفته و در مورد هیدروکلروتیازید صحبت خواهیم کرد. هیدروکلروتیازید – معروفترین دیورتیک تیازیدی – حدود سال ۱۹۶۰ بود که برای استفاده در فشار خون بالا تأییدیه گرفت و اکنون پس از گذشت بیش از نیم قرن، در بین بیشترین داروهای نسخهشده، یازدهمین جایگاه
