اختلالات سدیم و آب، دو ویژگی خاص دارد. یکی این‌که بسیار شایع است و همین شیوع به تنهایی کافی است که اهمیت آن را گوشزد کند. دومی این‌که نیاز به یک درک جامع دارد و اگر بخواهیم به درستی اختلالاتش را درمان بکنیم، نمی‌شود با اطلاعات پراکنده و حفظ‌کرده و تکه‌تکه، پیش رفت. باید دانش
سنجش سطوح پروتئین‌های مسیر کمپلمان یا عملکرد آن در بالین کاربردهای زیادی دارد و بحثی بسیار مفصل و فوق تخصصی است. در این نوشته قصد نداریم به صورت جزئی، همه‌ی ابعاد آن را بررسی کنیم. برای همین با این پیش‌فرض ذهنی ادامه‌ی متن را بخوانید که برخی از مسائل ساده‌سازی یا حذف شده است. اما
در نوشته‌ی قبلی به طور مفصل سیستم کمپلمان، مسیر کلاسیک و هم‌چنین نحوه تشکیل membrane attack complex را توضیح دادیم. از این گفتیم که سیستم کمپلمان، نگهبان فضای داخل عروقی است و نگهبان باید به سرعت عمل بکند. برای این‌که سرعت کار سیستم کمپلمان را بهتر درک کنید، بهتر است بدانید که ظرف ۵ دقیقه
پیشینیان، میراث قابل توجهی برای انسان به جا گذاشته‌اند. هر چند برخی از آن‌ها در زندگی انسان مدرن غیر مفید شده‌اند، اما برخی نیز مثل سیستم کمپلمان آن‌قدر ارزشمند هستند که لقب نگهبان فضای داخل عروقی یا The Guardian of Intravascular Space به آن‌ها داده شده است. موجودات در طول تکامل، برای در امان ماندن
ورزشکاران برای افزایش قدرت ماهیچه و بهبود عملکردشان از داروها و مکمل‌های زیادی استفاده می‌کنند که احتمالاً کراتین یکی از پر استفاده‌ترین مکمل‌ها باشد. مکمل کراتین (creatine) را در باشگاه ورزشی، در دست افراد زیادی – از تازه‌کار تا حرفه‌ای – می‌بینیم. عمدتاً هم می‌گویند که آن را برای افزایش زور و توان و قدرت
فرض کنید بگوییم که چهل درصد انسان‌ها، یعنی ۲ نفر از هر ۵ نفر، ماده خاصی را در بدن‌شان بیشتر دارند. شاید با خودمان بگوییم خب احتمالاً یک توزیع طبیعی است و موضوعی غیرعادی نیست. مثلاً مگر همه انسان‌ها میزان ملانین پوست‌شان یکسان است؟ اما اگر بگوییم همین ماده با بسیاری از بیماری‌های قلبی و
درد شایع‌ترین علامتی است که فرد را مجبور می‌کند به پزشک مراجعه کند. هر کدام از ما خاطره‌ای از درد فیزیکی داریم و همین کافی است که بدانیم درد و رفع آن چه اهمیتی دارد. با این وجود، اغلب دانش ما در مورد انواع درد (مثل درد شکم و سردرد) است و کمتر پیش آمده
در نفرون، بخشی از سلول‌های قوس هنله (بخش انتهایی قسمت ضخیم بالارونده) در مجاورت گلومرول قرار می‌گیرند. به این ناحیه از نفرون که سلول‌ها به صورت متراکم در کنار یک‌دیگر هستند، ماکولا دنسا (macula densa) می‌گویند. در عکس‌های شماتیک معمولاً توبول دیستال با فاصله قابل توجه از گلومرول قرار دارد. اما در حالت واقعی در
دستگاه پالس اکسیمتر امروزی در دهه ۱۹۷۰ میلادی معرفی شده است و ما روزانه در درمانگاه‌ها، اتاق عمل، اورژانس و بخش‌ها از آن استفاده می‌کنیم. استفاده از پالس اکسیمتری آن چنان رایج شده است که از آن به عنوان علامت حیاتی پنجم (fifth vital sign) نام برده می‌شود. اما رایج بودن و استفاده‌ی زیاد، دلیلی
کمتر دو کلمه‌ای مثل «دهیدراسیون» و «هایپوولمی» در پزشکی هستند که با وجود تفاوت معنایی فاحشی که دارند، حتی توسط متخصصین و صاحب‌نظران نیز به میزان زیادی به جای هم استفاده بشوند. از آن‌جایی که بر اساس همین کلمات است که رویکرد تشخیصی و درمانی‌مان را پیش می‌گیریم، در برچسب زدن باید دقت مضاعف داشته
