روش‌هایِ – تعجب نکنید؛ اشتباه نمی‌خوانید – کند کردن یادگیری برای یادگیری اصیل و واقعی، کم نیست. یکی از آن‌ها را در درس پیشنهادی برای یادگیری کریستالی بررسی کردیم. راهی دیگر، کشیدن نقاشی‌ها و طرح‌های ساده است. کاری که دکتر نجیب از همان ابتدا به آن مشغول بود و با تدریس دوره نوروآناتومی در جهان،
شاید این پیشنهاد در هنگامی که خلاصه‌فروشی این‌چنین رایج است، عجیب باشد. یک پیشنهاد برای این‌که چطور یک قدم یادگیری را کندتر بکنیم. شاید با خود بگویید مگر حجم دروس پزشکی کم است و من وقت اضافه دارم که بخواهم یادگیری را کندتر بکنم؟ درست می‌گویید. حتی فکر کردن به حجم مطالب، وحشت‌آفرین است و
از اورژانس زنگ زده‌اند که بیمار با کد سما – سکته مغزی اورژانسی – (کد ۷۲۴) آمده است. سریع به آن‌جا می‌روید. از دور که هوشیار به نظر می‌رسد و انگار وضع مناسبی دارد. سلام. من … هنوز جمله شما تمام نشده که بیمار می‌گوید: اِ. آره، خوبه، ولی اون شیشه‌ها دارن می‌رقصن توی آفتاب، می‌دونین. تشخیص را تا
هدف پزشکی می‌تواند موضوعی چند صد صفحه‌ای برای نوشتن باشد، اما عصاره‌اش را می‌توان در این جمله دید: «گاهی بهبودی کامل، اغلب تسکین دادن و همیشه آسودگی ایجاد کردن». To cure sometimes, relieve often, comfort always. و در طول تاریخ علم، خوشبختانه سهم علاج و بهبودی کامل، در حال بیشتر شدن است. اما فراموش نکنیم
دکتر با صدایی تسکین‌دهنده صحبتش را شروع کرد: «اوه (Ove) یه مشکل قلبی داره …» و بعد مجموعه‌ای از اصطلاحات را ردیف می‌کند که هیچ انسانی از آن سر در نمی‌آورد مگر دست‌کم ده سالی پزشکی خوانده یا اعتیاد شدیدی به تماشای برخی از سریال‌های خاص تلویزیون داشته باشد. پروانه طوری دکتر را نگاه می‌کند
انتظار داریم که حرکت از بیمار به سمت بیماری، با شرح حال و معاینه فیزیکی شروع شده و از طریق استدلال بالینی به یک تشخیص پزشکی اولیه برسیم و سپس تست‌ها را برای تأیید یا رد تشخیص ارسال کنیم. هر چند که مسیرِ واقعیِ رسیدن به تشخیص، بسیاری از اوقات طبق انتظار ما پیش نمی‌رود
از جملاتی که هنگام تشخیص گذاشتن یا انتخاب دارو، بارها به دانشجوهای پزشکی گفته می‌شود، این است که «سیستمی فکر کنید». آن‌قدر این کلمه‌ی سیستم را شنیده‌ایم که شاید دانشجویی شرم داشته باشد که بپرسد سیستم چیست؟ سیستمی فکر کردن یعنی چه؟ تفکر سیستمی در پزشکی چگونه است؟ از طرفی، وقتی در لیست توانمندی‌های مرکزی
مریض دیدن با یک کتاب قطور به زیر بغل، تصویر ناآشنایی برای پزشکان قدیمی‌تر نیست. آن‌ها برای دورانِ دانشجویان و دستیارانِ کتاب به دست بودند. کتاب‌هایی که رد دستان خیس بر جلد و کاغذهای آن مشهود بود. دورانی که دستان و زور هر کسی توانایی حمل یک کتاب قطور به همه جا را داشت و
پزشکی – چه در دوره‌ی عمومی، چه تخصص و چه بعد از فارغ‌التحصیلی – به عنوان یکی از پر استرس‌ترین رشته‌ها شهرت دارد. از روز نخست دانشکده پزشکی، با حجم گسترده و تمام نشدنی از مطالبی که باید یاد بگیریم، مواجه می‌شویم؛ با امتحاناتی سخت و طاقت‌فرسا و در یک محیط رقابتی، آزموده می‌شویم؛ در
شما دانشجو هستید. خودتان باید دنبال یادگیری باشید. برای یک پزشک، یادگیری مادام‌العمر ضروری است. پزشک در تمام عمر خود باید در حال یادگیری باشد. این چند جمله یا مشابه‌های آن‌ها، بی‌شک به گوش دانشجویان آشناست. اما یادگیری (learning) دقیقاً چیست که از آن‌ها چنین انتظاری را داریم؟ طبق فرهنگ لغت انجمن روان‌شناسی آمریکا (APA)،
