مختص کاربر ویژه

به آخر سفرمان نزدیک شده‌ایم. البته در این ایستگاه توقف خواهیم داشت و چند موضوع را بیشتر بررسی می‌کنیم. در قسمتی از نفرون هستیم که دغدغه‌اش اقتصاد آب است و دخیل در تولید یک ادرار غلیظ. به عبارتی ادامه‌ی مبحث سرنوشت سدیم و آب را پیش می‌گیریم. قسمت‌های نفرون آن‌چنان درهم‌تنیده و مرتبط هستند که

سفرمان هنوز ادامه دارد. قسمت‌های زیادی را بررسی کرده‌ایم. اما هنوز یک قسمت مهم مانده است: لوله یا مجرا جمع کننده (collecting tubule). لوله جمع کننده ترکیب نهایی ادرار را تعیین می‌کند. این بخش مسئول بازجذب ۵٪ سدیم فیلتر شده است و همچنین برای تنظیم آب و نمک به وسیله‌ی هورمون‌ها، نقش مهمی را ایفا

یک لحظه به این فکر کنید که چند بیمار با سندرم جیتلمن یا سندرم بارتر دیده‌اید؟ سندرم گوردون چطور؟ تعداد قابل توجهی از ما شاید پاسخ‌مان هیچ باشد. قابل درک هم هست. پس چرا باید چنین بیماری‌هایی را یاد بگیریم؟ منطقی‌تر نیست که زمان و توجه و انرژی‌مان را برای بیماری‌های شایع‌تر خرج کنیم؟ ما

هنوز هم علاقه‌ای به آن ندارم: فیزیولوژیِ بیش از حد عجیب‌ و پیچیده‌ای دارد … ولی به نظرم مثل چیز‌های دیگر به این نیز می‌توانم عادت کنم. این جملاتی هستند که هومر ویلیام اسمیت (Homer William Smith)، یکی از دانشمندان برجسته‌ی رشته‌ی نفرولوژی، درباره‌ی پیچیدگیِ مکانیسم بازجذب آب و سدیم می‌گوید. برای گفتن از هومر

پس از آمدن زندگی به خشکی، یکی از دغدغه‌ها، پیدا کردن سدیم کافی بود. بیشتر موجودات خشکی چنین دغدغه‌ای داشتند. مثلاً می‌بینیم که بز کوهی برای تأمین سدیم، سنگ را لیس می‌زند. اما برای پتاسیم، چنین دغدغه‌ای کمتر بود و حتی مقدار پتاسیم به قدری بود که مکانیسم‌های دفعی پتاسیم تقویت شد. قسمت‌های انتهایی نفرون‌های