در سفرمان متوجه شدیم که پس از آمدن به خشکی و عدم دسترسی همیشگی به آب، اهمیت اقتصاد آب پررنگ‌تر از همیشه شد – مخصوصاً هنگام دفع مواد زائد توسط کلیه که یکی از بزنگاه‌ها در مورد این منبع مهم است. در روند تکامل، کلیه این قدرت را پیدا کرد که دفع آب و نمک
سفرمان هنوز ادامه دارد. قسمت‌های زیادی را بررسی کرده‌ایم. اما هنوز یک قسمت مهم مانده است: لوله یا مجرا جمع کننده (collecting tubule). لوله جمع کننده ترکیب نهایی ادرار را تعیین می‌کند. این بخش مسئول بازجذب ۵٪ سدیم فیلتر شده است و همچنین برای تنظیم آب و نمک به وسیله‌ی هورمون‌ها، نقش مهمی را ایفا
شاید به نظر برسد که ترکیبی از آب، قند و نمک در کنار فیزیولوژی نسبتاً ساده‌ی جذب سدیم و گلوکز در روده، بحث پیچیده‌ای نیست؛ اما Oral Rehydration Solution یا ORS برای قرار گرفتن در جایگاه کنونی در درمان اسهال حاد، مسیر پر فراز و نشیبی را طی کرده است. در این نوشته در کنار
در سفر پر پیچ و خم‌مان، این بار به سراغ توبول دیستال رفته و در مورد هیدروکلروتیازید صحبت خواهیم کرد. هیدروکلروتیازید – معروف‌ترین دیورتیک تیازیدی – حدود سال ۱۹۶۰ بود که برای استفاده در فشار خون بالا تأییدیه گرفت و اکنون پس از گذشت بیش از نیم قرن، در بین بیشترین داروهای نسخه‌شده، یازدهمین جایگاه
گفت: چهل عدد نورتریپتیلین خورده. دو بار تشنج کرده. ضربان قلبش ۱۲۰ تا در دقیقه و هوشیاری‌اش کم است. این هم نوار قلبش. نوارش را نگاه کردم. حتی لازم نبود که به دنبال تمام نشانه‌ها بگردم. QRS ای که پهن شده بود کاملاً به چشم می‌خورد. هر لحظه احتمال داشت که یک آریتمی جدی یا
هنوز هم علاقه‌ای به آن ندارم: فیزیولوژیِ بیش از حد عجیب و پیچیده‌ای دارد … ولی به نظرم مثل چیز‌های دیگر به این نیز می‌توانم عادت کنم. این جملاتی هستند که هومر ویلیام اسمیت (Homer William Smith)، یکی از دانشمندان برجسته‌ی رشته‌ی نفرولوژی، درباره‌ی پیچیدگیِ مکانیسم بازجذب آب و سدیم می‌گوید. برای گفتن از هومر
احتمالاً در زمان خواندن مباحث از تکست‌بوک‌های پزشکی به نام‌هایی برخورد کرده‌اید و صرفاً برای امتحان آن را حفظ کرده و شاید هیچ‌گاه از خود نپرسیده‌اید که این کلمه چطور به وجود آمده است؟ یا این‌که که چه داستانی پشت این نام‌گذاری نهفته است؟ در هماتولوژی و در مبحث پلی‌سایتمی و نئوپلاسم‌های میلوپرولیفراتیو، به تکرار
یاد کردن از فردریش گوستاو یاکوب هنله، پزشک و پاتولوژیست آلمانی، نقطه آغاز مناسبی برای نوشتن از فوروزماید (با نام تجاری معروف لازیکس) است. هنله، بیش از دویست سال پیش، در سال ۱۸۰۹ میلادی به دنیا آمد. نام هنله، قوس معروف نفرون را برای‌مان یادآوری می‌کند؛ اما دستاوردهای دیگر هنله، کمتر از دستاوردش در مورد
سفری پر پیچ و خم در پیش داریم. از ابتدای کپسول بومن تا انتهای نفرون که قطرات بسیار کوچک ادرار به لگنچه ریخته و کم‌کم در داخل مثانه جمع می‌شوند. سفری که می‌خواهیم یکی از شگفت‌انگیزترین محصولات تکامل چند صد میلیون ساله را بررسی کنیم: کلیه. معمولاً فیزیولوژی کلیه برای دانشجویان یادآور یک پیچیدگی بیش
داروهای دیورتیک (ادرارآور) مدرن مثل فوروزماید (لازیکس) و هیدروکلروتیازید، کمتر از یک قرن است که به وجود آمده‌اند. اما تمایل به پیدا کردن ماده‌ای که با زیاد کردن جریان ادرار، مایعات اضافی را از بدن دفع کند، احتمالاً از نخستین روز با انسان وجود داشته است. در نوشته‌های قدیمی پزشکی نیز می‌بینیم که یکی از
