در نفرون، بخشی از سلول‌های قوس هنله (بخش انتهایی قسمت ضخیم بالارونده) در مجاورت گلومرول قرار می‌گیرند. به این ناحیه از نفرون که سلول‌ها به صورت متراکم در کنار یک‌دیگر هستند، ماکولا دنسا (macula densa) می‌گویند. در عکس‌های شماتیک معمولاً توبول دیستال با فاصله قابل توجه از گلومرول قرار دارد. اما در حالت واقعی در
عمده‌ی پزشکان با تشخیص دادن سر و کار دارند. یک فرد، با مجموعه‌ای از علائم – که حتی نمی‌تواند آن‌ها را به درستی توصیف کند – مراجعه کرده و پزشک باید مشکل را تشخیص بدهد. تشخیص با مشخص هم‌خانواده است. اگر به ریشه diagnosis نگاه بکنیم، این ترجمه برایمان روشن‌تر می‌شود. واژه diagnosis از ریشه
آنژیوکت که مخفف آنژیوکاتتر (angiocatheter) بوده، از دو بخش angio به معنی رگ خونی و catheter به معنی لوله، تشکیل شده است. اصطلاح آنژیوکاتتر برای لوله‌ای به کار می‌رود که به کمک آن مستقیماً به داخل یک رگ دسترسی داریم. اگرچه کاتترهای شریانی نیز وجود دارد، در ادامه ما در مورد کاتترهای وریدی می‌نویسیم که
بیش از سه ماه از تولد دوباره‌ی مدرسه پزشکی می‌گذرد و این صدمین نوشته در مدرسه پزشکی است. حدود ۱۸۶۰۰۰ کلمه در این مدت نوشته‌ایم و تمام تلاشمان این بود که یک محتوای اصیل تولید کنیم. محتوایی که در عین دقت علمی، آن‌طور نباشد که صرفاً در سطح سلولی و مولکولی و گایدلاین‌ها بماند و
در درس تعریف آنمی متوجه شدیم که بر اساس چه عددی از هموگلوبین می‌توانیم بگوییم که فرد کم خونی دارد. اما گفتن این‌که کسی آنمیک است، نقطه‌ی شروع است و نه بیشتر. آنمی یک تشخیص نهایی نیست. اگر بگوییم یک فرد کم خون است، مثل این بوده که بگوییم یک فرد تب دارد. آیا می‌گوییم
اگر یک اتند از دانشجو بخواهد که آزمایش‌های بیمار را بگوید، تقریباً همیشه انتظارش این است که با آزمایش CBC شروع شود. آزمایشی که به نظر می‌رسد در کل دنیا، شایع‌ترین آزمایشی است که درخواست و انجام می‌شود (+). آزمایشی ارزان و در دسترس که اگر بلد باشیم آن را به درستی تفسیر کنیم –
هر دانشجوی علوم پزشکی در ایران این جمله را شنیده است که اگر کسی با هر گونه درد مفصلی به شما مراجعه کرد، فارغ از سن یا جنس، به بروسلوز فکر کنید. با توجه به شیوع این بیماری در کشورمان، این توصیه کاملاً قابل درک است. بروسلا دغدغه‌ی کشور ماست؛ اما در بسیاری از کشورهای
بسیاری از موضوعاتی که امروزه برای ما بدیهی به نظر می‌رسند، زمانی در تاریکی مطلق بودند. تا این‌که فردی کنجکاو نوری به آن‌ها تابید و برای همگان مشخص‌شان کرد. با این حال برای بسیاری از این ایده‌ها، مرز واضحی میان «کشنده و احمقانه» بودن و «نجات‌بخش و نبوغ‌آمیز» بودن وجود نداشت. مرزی که تنها با
دستگاه پالس اکسیمتر امروزی در دهه ۱۹۷۰ میلادی معرفی شده است و ما روزانه در درمانگاه‌ها، اتاق عمل، اورژانس و بخش‌ها از آن استفاده می‌کنیم. استفاده از پالس اکسیمتری آن چنان رایج شده است که از آن به عنوان علامت حیاتی پنجم (fifth vital sign) نام برده می‌شود. اما رایج بودن و استفاده‌ی زیاد، دلیلی
دانشجویان پزشکی در دوران گذار از فضای کلاس و دانشکده به بالین، یعنی تقریباً سال سوم و چهارم تحصیل‌شان، با اصطلاحات تازه‌ای مواجه می‌شوند که مربوط به دنیای بالین و بیمارستان است. می‌توان گفت «راند» (round)، یکی از پرکاربردترین آن‌ها به شمار می‌آید. دیروز صبح با اتندینگ قلب راند داشتیم. بعد از جلسه مورنینگ، استاد
