بیمار دیدن در درمانگاه با بیمارستان تفاوت‌های عمده دارد. مثلاً یک هدف در درمانگاه این است که بتوانیم مواردی را که نیاز به بستری دارد جدا کرده و به بیمارستان ارجاع بدهیم. در عین حال، از ارجاع دادن بیش از حد به سطح‌های تخصصی و فوق تخصصی اجتناب کنیم. به همین خاطر سعی کردیم در
حجم مطالبی که در هنگام طبابت با آن‌ها مواجه می‌شویم، وحشتناک است و بدون اولویت‌بندی، ورود به آن‌ها تنها سردرگمی و آشفتگی و دل‌نگرانی را در پی دارد. این اولویت‌بندی می‌تواند بر اساس دو مورد انجام شود: (۱) شیوع و (۲) نیاز به اقدام اورژانسی. واضح است که این دو مورد با وجود هم‌پوشانی، لزوماً
یکی از فعالیت‌های سرگرم‌کننده در مهمانی‌ها و دورهمی‌ها، نازک کردن صدا با گاز هلیوم است. اما علت این پدیده چیست و چه اهمیتی برای ما دارد؟ هلیوم گازی سبک، بی‌بو، بی‌رنگ، بی اثر و غیرسمی است. همچنین جرم مولی و چگالی پایین‌تری نسبت هوا دارد. جرم مولی هلیوم 4g/mol است – یعنی یک مول هلیوم
این پرسش که چرا و چگونه پزشکان «دکتر» نامیده شدند، سفری را از میان تاریخ تکامل زبان، تغییرات اجتماعی و تلاش برای به رسمیت شناختن این حرفه رقم می‌زند. سفری به اعماق یک تحول تاریخی جذاب که مسیر پرپیچ‌وخم شکل‌گیری عنوان «دکتر» را برای ما آشکار می‌سازد. ریشه در زبان نیاهندواروپایی و انگلیسی کهن زبان
یک خانم جوان که عادت ماهیانه‌اش دو روز تأخیر داشته، با احتمال حاملگی یک تست بارداری خانگی (بیبی چک) تهیه کرده و انجام می‌دهد. به نظر شما چه قدر احتمال دارد با وجود باردار بودن، جواب تست منفی باشد (یعنی تست منفی کاذب باشد)؟ الف) کمتر از ۱۰ درصد ب) حدود ۲۵ درصد ج) حدود
از جملاتی که هنگام تشخیص گذاشتن یا انتخاب دارو، بارها به دانشجوهای پزشکی گفته می‌شود، این است که «سیستمی فکر کنید». آن‌قدر این کلمه‌ی سیستم را شنیده‌ایم که شاید دانشجویی شرم داشته باشد که بپرسد سیستم چیست؟ سیستمی فکر کردن یعنی چه؟ تفکر سیستمی در پزشکی چگونه است؟ از طرفی، وقتی در لیست توانمندی‌های مرکزی
مریض دیدن با یک کتاب قطور به زیر بغل، تصویر ناآشنایی برای پزشکان قدیمی‌تر نیست. آن‌ها برای دورانِ دانشجویان و دستیارانِ کتاب به دست بودند. کتاب‌هایی که رد دستان خیس بر جلد و کاغذهای آن مشهود بود. دورانی که دستان و زور هر کسی توانایی حمل یک کتاب قطور به همه جا را داشت و
پزشکی – چه در دوره‌ی عمومی، چه تخصص و چه بعد از فارغ‌التحصیلی – به عنوان یکی از پر استرس‌ترین رشته‌ها شهرت دارد. از روز نخست دانشکده پزشکی، با حجم گسترده و تمام نشدنی از مطالبی که باید یاد بگیریم، مواجه می‌شویم؛ با امتحاناتی سخت و طاقت‌فرسا و در یک محیط رقابتی، آزموده می‌شویم؛ در
شما دانشجو هستید. خودتان باید دنبال یادگیری باشید. برای یک پزشک، یادگیری مادام‌العمر ضروری است. پزشک در تمام عمر خود باید در حال یادگیری باشد. این چند جمله یا مشابه‌های آن‌ها، بی‌شک به گوش دانشجویان آشناست. اما یادگیری (learning) دقیقاً چیست که از آن‌ها چنین انتظاری را داریم؟ طبق فرهنگ لغت انجمن روان‌شناسی آمریکا (APA)،
به نظر می‌آید بیشترین کاری که یک کلینیسین در دوران بالینی خود انجام می‌دهد، هم‌صحبتی با بیمار است. یک کلینیسین حدود ۱۶۰۰۰۰ تا ۳۰۰۰۰۰ بار در طول زندگی کاری خود، با بیمارها مصاحبه انجام می‌دهد (+). بخواهیم این آمار را برای کشور خودمان بومی‌سازی کنیم، احتمالاً بیشتر نیز می‌شود. با وجود شلوغی مراکز دولتی، یک
