نقاشی شب پر ستاره (The Starry Night) از وینسنت ون گوگ برای همه‌ی ما آشناست. بارها آن را دیده‌ایم. نقاشی معروفی که ون گوگ، حدود یک سال قبل از مرگ خود کشید. در همان نگاه اول، ستاره‌های بزرگ با هاله‌ی زرد رنگ به دور آن‌ها به چشم می‌خورد. این هاله در دیگر نقاشی‌های ون گوگ
در نوشته‌ی قبل به بررسی عوارض مختلفی که در مسمومیت و اوردوز با ضد افسردگی‌های سه حلقه‌ای ایجاد می‌شد، پرداختیم. موضوع درس کنونی، بررسی‌های تشخیصی و اقدامات درمانی برای مسمومیت با این داروهاست. لازم به ذکر است که در تعدادی از بیماران مسمومیت، شرح حالی از نوع و تعداد دارویی که فرد مصرف کرده است
همه شنیده‌ایم که نفرو در یونانی یعنی کلیه. اما چه شد که به کلیه «نفرو» گفتند و بعداً این ریشه در نفرولوژی استفاده شد و نفرولوژیست شد کسی که صاحب نظر در نفرولوژی است؟ یک واژه‌ی نزدیک را بررسی کنیم. نفولوژی یا Nephology یعنی ابرشناسی. نفو یعنی ابر. چه ربطی به کلیه می‌تواند داشته باشد؟
گفت: چهل عدد نورتریپتیلین خورده. دو بار تشنج کرده. ضربان قلبش ۱۲۰ تا در دقیقه و هوشیاری‌اش کم است. این هم نوار قلبش. نوارش را نگاه کردم. حتی لازم نبود که به دنبال تمام نشانه‌ها بگردم. QRS ای که پهن شده بود کاملاً به چشم می‌خورد. هر لحظه احتمال داشت که یک آریتمی جدی یا
هنوز هم علاقه‌ای به آن ندارم: فیزیولوژیِ بیش از حد عجیب و پیچیده‌ای دارد … ولی به نظرم مثل چیز‌های دیگر به این نیز می‌توانم عادت کنم. این جملاتی هستند که هومر ویلیام اسمیت (Homer William Smith)، یکی از دانشمندان برجسته‌ی رشته‌ی نفرولوژی، درباره‌ی پیچیدگیِ مکانیسم بازجذب آب و سدیم می‌گوید. برای گفتن از هومر
احتمالاً در زمان خواندن مباحث از تکست‌بوک‌های پزشکی به نام‌هایی برخورد کرده‌اید و صرفاً برای امتحان آن را حفظ کرده و شاید هیچ‌گاه از خود نپرسیده‌اید که این کلمه چطور به وجود آمده است؟ یا این‌که که چه داستانی پشت این نام‌گذاری نهفته است؟ در هماتولوژی و در مبحث پلی‌سایتمی و نئوپلاسم‌های میلوپرولیفراتیو، به تکرار
یاد کردن از فردریش گوستاو یاکوب هنله، پزشک و پاتولوژیست آلمانی، نقطه آغاز مناسبی برای نوشتن از فوروزماید (با نام تجاری معروف لازیکس) است. هنله، بیش از دویست سال پیش، در سال ۱۸۰۹ میلادی به دنیا آمد. نام هنله، قوس معروف نفرون را برای‌مان یادآوری می‌کند؛ اما دستاوردهای دیگر هنله، کمتر از دستاوردش در مورد
پس از آمدن زندگی به خشکی، یکی از دغدغه‌ها، پیدا کردن سدیم کافی بود. بیشتر موجودات خشکی چنین دغدغه‌ای داشتند. مثلاً می‌بینیم که بز کوهی برای تأمین سدیم، سنگ را لیس می‌زند. اما برای پتاسیم، چنین دغدغه‌ای کمتر بود و حتی مقدار پتاسیم به قدری بود که مکانیسم‌های دفعی پتاسیم تقویت شد. قسمت‌های انتهایی نفرون‌های
سفری پر پیچ و خم در پیش داریم. از ابتدای کپسول بومن تا انتهای نفرون که قطرات بسیار کوچک ادرار به لگنچه ریخته و کم‌کم در داخل مثانه جمع می‌شوند. سفری که می‌خواهیم یکی از شگفت‌انگیزترین محصولات تکامل چند صد میلیون ساله را بررسی کنیم: کلیه. معمولاً فیزیولوژی کلیه برای دانشجویان یادآور یک پیچیدگی بیش
داروهای دیورتیک (ادرارآور) مدرن مثل فوروزماید (لازیکس) و هیدروکلروتیازید، کمتر از یک قرن است که به وجود آمده‌اند. اما تمایل به پیدا کردن ماده‌ای که با زیاد کردن جریان ادرار، مایعات اضافی را از بدن دفع کند، احتمالاً از نخستین روز با انسان وجود داشته است. در نوشته‌های قدیمی پزشکی نیز می‌بینیم که یکی از
