چهل و شش سال داشت و در این چهل و شش سال به یاد نداشت که چندان به پزشک مراجعه کرده باشد. اما چهل و شش روز اخیر بود که درد کمر امانش را بریده بود. کم غذا می‌خورد. نه این‌که بخواهد و نتواند؛ بلکه اشتها نداشت. لباس‌هایش در همین چهل و شش روز برایش
مریم تقریباً شش سال است به طور مستمر با درد شکم دست و پنجه نرم می‌کند. قریب به یک سال است که درد شدیدتر شده و فعالیت‌های معمول زندگی او را مختل کرده است. تعداد پزشکانی که او را ویزیت کرده‌اند از مجموع انگشتان دستش بیشتر شده است. بارها بررسی شده است و آزمایشات مختلفی
درد قفسه سینه دارم. احساس می‌کنم کسی قفسه سینه من را فشار می‌دهد. انگار یک وزنه روی سینه‌ام گذاشته‌اند. احساس سنگین بودن در سینه دارم. یک حس بدی در قفسه سینه من وجود دارد. احساس ناخوشی در سینه دارم. در این ناحیه احساس سوزش می‌کنم. موارد فوق شکایت‌های شایعی هستند که ما همه آن‌ها را
پزشکان عاشق برچسب‌گذاری هستند. با توجه به میزان دانشی که در ذهن‌شان است، هر کدام تعدادی برچسب در ذهن دارند که دلشان می‌خواهد آن را به بیمار بچسبانند و فرد را در یک دسته‌ی بیماری مشخص قرار دهند: سیروز در زمینه‌ی هپاتیت بی، اختلال شخصیت پارانوئید، بهجت، پرتس، گلوکوم، سکته‌ی مغزی و فشار خون بالا.
فرض کنید فردی پنجاه ساله با درد قفسه‌ی سینه که به شکل حاد شروع شده، به اورژانس مراجعه کرده است. هیچ اطلاعات دیگری از او ندارید. احتمال این‌که دردش به خاطر پنومونی باشد، چقدر است؟ همین‌جا باید واژه‌ی احتمال (Probability) را تعریف کنیم. احتمال یعنی وقوع یک رویداد، چقدر قابل انتظار است؟ ما پیوسته در
سؤال‌های اولیه ۱) می‌خواهم واقعاً بیمار را ببینم یا صرفاً Survival Mode است؟ ۲) شرح حال و معاینه تکمیل است؟ خودم بیمار را دیده‌ام و اطلاعات را چک کرده‌ام یا شرح حال دیگران است؟ ۳) آیا در معاینه، آن‌چه مطمئن هستم و آن‌چه شک دارم را جدا کرده‌ام؟ ۴) لیست مشکلات (Problem List) بیمار چگونه است؟ آن
هر پزشکی، در دوران تحصیلش، حداقل در یکی از بیمارستان‌های اصلی شهر کار کرده است. بیمارستان‌هایی که از شهرها و روستاهای اطراف، بیمارانِ بدونِ تشخیص یا با درمان دشوار را به آن‌جا ارجاع می‌دهند. معمولاً در این بیمارستان‌ها، تعداد انگشت‌شماری پزشک وجود دارند که آن‌ها را بهترین می‌دانیم. برخی می‌گوییم که «نابغه»اند. دلمان می‌خواهد شبیه
وارد اتاق بیمار جدید شد. می‌خواست شرح حال بگیرد و معاینه فیزیکی بکند. دقایقی بعد بیرون آمد. کنار من ایستاده بود و نوشته‌اش را تکمیل می‌کرد. نگاهم به قسمت معاینه فیزیکی افتاد: Normal S1 and S2 without murmur (صدای اول و دوم قلب طبیعی هستند و صدای اضافه ندارد). نه در جیب روپوش استتوسکوپ داشت،
