سفری پر پیچ و خم در پیش داریم. از ابتدای کپسول بومن تا انتهای نفرون که قطرات بسیار کوچک ادرار به لگنچه ریخته و کم‌کم در داخل مثانه جمع می‌شوند. سفری که می‌خواهیم یکی از شگفت‌انگیزترین محصولات تکامل چند صد میلیون ساله را بررسی کنیم: کلیه.
معمولاً فیزیولوژی کلیه برای دانشجویان یادآور یک پیچیدگی بیش از حد است و چندان خوشایند نیست. نفرولوژی از آن درس‌هایی است که افراد در برخورد اول گیج شده و تصور می‌کنند اطلاعات بیش از حدی پیش رویشان است و باید آن‌ها را چشم‌بسته حفظ کنند.
اگر مدرسه پزشکی بتواند در پایان این مجموعه درس فارماکوپاتوفیزیولوژی کلیه، این تصور را عوض بکند، به نظرمان به هدف خود رسیده‌ایم.
سفر را شروع کنیم.
توبول پروگزیمال و بازجذب بی‌کربنات
کاتیون اصلی خارج سلولی، سدیم است و آنیون‌های همراه آن، یون‌های کلراید و بی‌کربنات هستند. هر سه یون، همراه با آب، آزادانه فیلتر شده و به داخل لومن می‌آیند. حدود دو سوم از سدیم و کلر و آب فیلترشده، در توبول پروگزیمال (proximal tubule) بازجذب می‌شود.
حداقل ۸۰ درصد بی‌کربنات بدن در همین توبول پروگزیمال بازجذب می‌شود. آنزیم کربنیک انهیدراز نقش مهمی در بازجذب یون بی کربنات دارد. البته بهتر است که به جای بازجذب، از عبارت Regeneration of Bicarbonate یا بازتولید بی‌کربنات استفاده کنیم؛ زیرا که این یون، در فرایندی که در ادامه توضیح داده می‌شود، دوباره ساخته می‌شود:
شما به این محتوا دسترسی ندارید
برای مطالعه ادامه این مطلب نیازمند اشتراک ویژه مدرسه پزشکی هستید. خرید اشتراک از طریق صفحه شخصی امکان‌پذیر است.
ترتیبی که مدرسه پزشکی برای مطالعه مجموعه درس‌های فارماکوپاتوفیزیولوژی کلیه پیشنهاد می‌دهد، به صورت زیر است:
برای امتیاز دهی به این مطلب، لطفا وارد شوید: برای ورود کلیک کنید
